Hoe ga je om met een kinderwens tijdens je burn-out?

Ja, ik heb toch besloten om toch de ervaring over de burn-out en mijn kinderwens te delen. Want er zijn vast meer mensen die deze geweldige combinatie hebben. De wens die jouw geduld op de proef stelt.

Die Jochem Meyer had het in zijn voorstelling zo mooi gedemonstreerd. Ja ik ben ook zo eentje met trillende eierstokken. Elk kind die ik zie, verwarmt mijn hart en wakkert mijn verlangen nog meer aan. Elke keer als ik naar die heerlijke vent van mij kijk, verlang ik zo naar een wezentje van ons samen. Ik zeg altijd gekscherend dat ik nog een exemplaar van Rick wil.

We zijn zo onderhand al ruim 2 jaar bezig. He, ik weet het. Het is echt nog niet zo lang, in vergelijking met andere stellen. Maar laten we wel wezen, elke vrouw heeft een moederhart. Dus laten we elkaar daar niet op afvallen. Het verlangen is er hoe dan ook.

Vorig jaar was ik het nog als een malle aan het proberen. Temperaturen, alles erop en eraan. Maar het wilde maar niet. In die tijd liep ik al met flinke burn-out verschijnselen rond. Mijn hele lijf zat vol met stress. En in de tijd dat we voor hulp gingen vragen, kwam ik thuis te zitten.

Daar zat ik dan. Vijfentwintig jaar, in de bloei van mijn leven. Geen werk, geen kind. Wie was ik nog? Ik kreeg echt het gevoel dat ik overal in had gefaald. “Ik slaag niet in het leven. Alles wat ik aanraak mislukt, of is zwaar.” Ik kon ook niet meer helder denken.
In deze blogs kun je meer lezen over de burn-out verschijnselen:

Het voorlopig loslaten van mijn kinderwens

Wat heb ik er lang over moeten doen om de kinderwens echt eventjes los te laten. Want dat gevoel van teleurstelling elke maand en het verdragen van een zwangerschap (en een bevalling) was extra ballast die ik niet kon dragen.

Hoe ik het heb losgelaten? Op een gegeven moment zat ik zo diep, dat ik niet eens meer de ruimte had om erover na te denken. Ik was alleen bezig met eten binnenhouden, voldoende nachtrust krijgen en vechten tegen mijn angststoornis. Kortom ik stond op standje overleven. Ik was eerlijk gezegd Suus niet meer.

Uiteindelijk ben ik weer uit het burn-out gat gekomen met behulp van medicatie. Lees hier hoe ik uit het burn-out gat kwam.

Mijn ongezonde kinderwens veranderde in een gezonde kinderwens

Whoee heftige titel he? Misschien gaan jou nekharen hiervan overeind staan. HOE KAN EEN KINDERWENS OOIT ONGEZOND ZIJN? Het klinkt hier natuurlijk heel zwart wit. Maar ik heb het vooral over mijn persoonlijke ervaring. Voor mij was de kern van mijn kinderwens ongezond. Ik heb het dus niet over hoe dit voor jou is 😉

Waarom was mijn kinderwens ongezond voordat ik thuis kwam te zitten?

Doordat ik voortdurend over mijn grens was gegaan door anderen te pleasen, raakte ik mezelf kwijt. Ik had een negatief zelfbeeld en dacht vaak dat mensen mij drie keer niks vonden. Ik vond het moeilijk om te geloven dat ze echt van mij hielden.

Ik dacht dus dat mensen mij meer zouden waarderen, als ik een kindje had.
“Als ik een kindje heb, dan voel ik me eindelijk geliefd en gewaardeerd. Dan zien mensen mij eindelijk staan.”
Of
“Als ik een kindje heb, ben ik waardevol en hoor ik erbij.”

En ik verlangde naar de onvoorwaardelijke liefde van het kindje. Dat is natuurlijk helemaal niet erg. Maar het kwam bij mij uit een soort angst. Ik hoopte dat het kindje mijn leegte op zou vullen. Dus in plaats van met de reden van mijn leegte aan de slag te gaan, stortte ik me vol op het zwanger worden. Het werd een soort obsessie.

Tijdens de burn-out werd mijn kinderwens weer gezond

Ik kwam dankzij de burn-out weer meer in contact met mijn lichaam. Ik voelde mijn grenzen beter, omdat ik wist wie ik was. Gedurende mijn proces kon ik steeds liefdevoller tegen mezelf praten. Ik vond mezelf opeens leuk, mooi en geliefd. Ik wist dat ik niet zwak was, maar super sterk.

Het belangrijkste was dat ik mijn ECHTE identiteit leerde kennen. Dat was dat ik Zijn geliefde dochter ben. Ik ben gewoon de dochter van de Koning die alles maakte. Hoe cool is dat? Ik zie mezelf nu niet meer als een soort mislukte creatie, maar als een bruid met een kroon op haar hoofd en een hoopvolle toekomst voor haar. (lees hier het blog over waarom ik mezelf zo zie)

Ik weet dat ik ook zonder kindje geliefd ben en super waardevol. Ik ben niet afhankelijk van een kindje.

Ik weet ook dat God heeft beloofd dat Hij mij een hoopvolle toekomst zal geven. Ik weet dat ik niet op mijn eigen inzicht kan vertrouwen. Dus heel veel zorgen maken. Ik weet dat ik op Hem mag vertrouwen met heel mijn hart. En dan weet ik, dat Hij op een dag mijn grootste hartverlangen zal vervullen.

En niet op een moment en manier die ik bepaal, Godzijdank niet zeg! Hij weet welke tijd goed is en Hij weet hoe.

Wat doet een onvervulde kinderwens zeer!

Dit klinkt natuurlijk geweldig en dat is het ook! Want het verzacht mijn pijn. Dat al die rotzooi weg is uit mijn hart, wil niet zeggen dat ik geen pijn ervaar.

Natuurlijk is het confronterend als anderen zwanger zijn. Dit zegt niks over dat ik het hun niet gun. Het is geen jaloezie. De pijn die ik voel, heeft niets met hun te maken. Ik word juist geconfronteerd met mijn eigen pijn, mijn eigen verlangen. Ik wil het meer dan alles.

Mijn hart staat elke dag meer open voor een kindje. Ik bid voor het kindje wat bij ons komt, op wat voor manier dan ook.

Ik huil als het verlangen te zwaar op mijn hart drukt. Ik weet dat de hoop die ik heb naast mijn verdriet mag staan. Mijn verdriet mag er zijn en is totaal niet lastig voor anderen. (het is juist lastig als je het onderdrukt, want dan voel je zo’n spanning hangen)

Ik ben ontzettend dankbaar voor de liefde die je krijgt van mensen, als je je pijn laat zien. Ik word geraakt door het medeleven. Super mooi om het zo samen te dragen. Ik heb dus nog geen exemplaar van Rick, maar ik voel me wel enorm geliefd!

Ik weet dat het moment er ook zo ineens kan zijn. Net zoals bij mijn schoonzus. Dus ik kijk vol verwachting naar de toekomst. En ondertussen knuffel ik gewoon heel veel met kindjes en knijp ook heel veel in die lekkere wangetjes van Raven <3

Herken je dit? Wat helpt jou? Ik ben benieuwd!

Liefs van

de eierstoktrillende vrouw